مسافری در ایستگاه دنیا
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدالله رب العالمین
از برخی روایات استفاده میشود که نماز اگر با توجه به معنای آن خوانده شود، یاد آور سه عالم: برزخ و قیامت است. بدین معنا که دفعه اول که ما سر روی مهر میگزاریم و بر میداریم، یادآور آن است که خداوند ما را با واسطه از خاک آفریده و به دنیا میآورد و دفعه دوم که به سجده میرویم، به ما تذکر میدهد که بعد از مدتی زندگی در دنیا به برزخ برمیشد و هنگامی که سر از سجده دوم برمیداریم، یادآور زنده شدن در روز قیامت میباشد. لذا از معنای سجده در نماز از حضرت علی (ع) سوال شد.
آن حضرت در پاسخ فرمودند:
معنا و حقیقت سجده در نماز آن است که به خداوند میگوییم: ما را (با واسطه) از خاک آفریدی و در سجده اول که سرت را برمیداری معنایش آن است که خداوند ما از همین خاک آفریده و به دنیا آورده، و به سجده دوم که میرویم، یعنی خداوندا! ما را بعد از مدتی زندگی در دنیا (به عالم قبر و برزخ) برمیگرداند و سرت را که از سجده دوم برمیداری، معنایش آن است که بعد از مدتها در عالم برزخ مرا روز قیامت زنده خواهی کرد.