مسافری در ایستگاه دنیا
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدالله رب العالمین
اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
سلام،
استاد حسن رحیمپور ازغدی در یکی از سخنرانیهاشون، در مورد سوال و جواب بعد مرگ به نکته های خوبی اشاره کردن.
اینکه فکر کنیم اونها میپرسن خدات کیه و مام فورا میگیم الله و سوالای دیگه رو به همین راحتی جواب میدیم و وارد بهشت میشیم، این تفکر ساده لوحانه و اشتباهی هست!
یا اینکه من مدام این جواب سوالا رو با خودم تکرار کنم و به حافظه بسپارم که اون لحظه جواب بدم. :)
اینجوری هر شخصی که این حرفا به گوشش رسیده (حتی اون آدم جنایتکار) هم میتونه به این سوالا جواب بده و وارد برزخ بهشتی بشه.
اونچه که در حافظه ما ذخیره شده، توسط سلولهای خاکستری نگهداری می شود و بعد مرگ هم این سلولها در جسم باقی نمیمونن.
در واقع آنچه در قلب ما نفوذ کرده بعد مرگ، با روح باقی میمونه و وقتی به سوال و جواب میرسیم و میپرسن خدات کیه؟ آنچه در قلب ما هست، در عقیده و ایمان ما هست جواب سوال هست.
ما زبانن میگیم الله خدای منه، قلبا ایمانا هم اینجوریه؟؟
یا خدای ما پوله، شهوته و...
مراقب اعتقاد و ایمانمون باشیم که با اینها باید بعد مرگ جواب بدیم و ملاک عذاب و پاداش ما همین اعتقادتمون و ایمانمون هست نه حرف هامون، نه اونچه که به حافظه سپردیم و...
در پناه حق...
پ. ن؛
اللهم نور قلوبنا بنورک الذی لا یخبو.
پروردگارا! قلب های ما به نورت که هیچگاه خاموش نمی شود، روشن بگردان.