مسافری در ایستگاه دنیا
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدالله رب العالمین
روحت به نازِ مجازی نیازمند مباد
وجود نازنینت آزردهٔ گزند مجازی مباد
خدا رو شاکر و سپاسگزارم که خیلی اهل فضای مجازی نیستم و وقتم رو بیشتر صرف فضای واقعی و اطرافیانم میکنم.
در سال آینده هم ان شاءالله برنامم همینه و تا حد نیاز براش وقت می زارم و بیشتر وقتم رو برای عزیرانم و اطرافیانم خواهم گذاشت.
میخوام برای سال ۴٠۳ به قید حیات یه برنامه کلی داشته باشم، یه تصور از کلیت زندگیم در سال آینده، اینکه میخوام احسان ۱۴٠۳به کجا برسه؟؟! از کدوم راه برسه؟؟!
و فکر میکنم میبینم که بزرگترین توانایی مثبت من در این سال ها قدرتمند کردن روحی خودم بوده، اینکه روی رفتارهام، روی اخلاقیاتم کار کردم، روی نقاط ضعفم کار کردم.
توکل کردم، تلاش کردم، تمرین کردم، صبر کردم و...
مطمئنا احسان ۱۴٠۳، احسان ۱۴٠۲ نخواهد بود...
تغییر خواهد کرد، تغییر ایجاد خواهد کرد ان شاالله.
موفق تر خواهد بود، شادتر، سالم تر، قوی تر و...
پ. ن؛
۱-باز یه عکس زیبا از حال هوای روستا، تقدیم به نگاه زیبای شما همسفران ارزشمند من...
۲- از حضرت حافظ به خاطر دستکاری در اشعار زیباشونم پوزش میطلبم.